donderdag 27 januari 2011

Laat

Lieve Hans,

er is een reden voor mijn late antwoord op je vorige brief. Vooreerst hebben we elkaar natuurlijk al meermaals gezien. Maar ik had zo het idee dat je wou weten wat ik van het optreden zondagavond vond en ik ben er eigenlijk nog altijd niet uit. Het was in alle geval al van bij de eerste noten duidelijk dat we hier niet met de echte Dire Straits te maken hadden. Ze hebben je er daar bij Nostalgie in alle geval goed opgelegd, als ze je wijsgemaakt hebben dat het om de echte ging. Tenzij Mark Knopfler een ware gedaanteverwisseling had ondergaan, denk ik niet dat het hem zelf was. Vond je trouwens ook niet dat de zanger heel hardnekkig over 'Chunnel of love' bleef zingen in plaats van 'Tunnel of love'? Ik weet niet, misschien wat het een hint om ons eens op reis te sturen via de Chunnel? Ik kan in alle geval niet bedenken waarom hij het deed. Zouden we eens een reisje moeten plannen? Of vind je dat nog te vroeg?

Laten we het misschien niet meer over het concert hebben maar over het vervolg van de avond en vooral de nacht erna. Ik had nooit gedacht dat je zo'n passionele lover was, Hans. Ik ga mij maar niet afvragen waar je dat allemaal geleerd hebt of ik raak helemaal in de war. Misschien moeten we de volgende keer eraan denken om de ramen te sluiten zodat die idiote hond van de buren niet heel de nacht zit te janken. Wat denk je?

Wat ik nu vooral wil weten: wanneer zie ik je terug? Morgen? Vandaag nog? Over 10 minuten? Want mijn biologische klok tikt eigenlijk nogal hard...

Liefs
Elise

donderdag 20 januari 2011

Vrijkaarten

Liefste Elise,

je hebt er geen idee van hoe blij je me maakt. We zijn een beginnend koppel ! Driewerf hoera en al !

Dat ik wit wegtrok en flauw viel, daar hoef je niet mee in te zitten. Van alle spanning voor onze date, had ik amper gegeten, en de combinatie van enkele pintjes vooraf en het harde labeur op de loopband is me wat misvallen, maar ik ben nu weer kiplekker hoor. Ik ben wel heel blij dat ik me van Bjarne's "hulp" niet veel meer herinner, niets eigenlijk... Zo te horen is dat beter voor mijn mentaal evenwicht.

Ik heb bovendien goed nieuws. Vandaag won ik op Radio Nostalgie 2 vrijkaarten voor een optreden zondagavond, van Dire Strats (al zal dat wel een typfout zijn, zeker !) Ik meen me te herinneren dat je een enorme fan bent van Mark Knopfler, dus ik neem aan dat je graag met me mee wil ?

Tot zondag ?

Liefs en vele kussen,
Hans

dinsdag 18 januari 2011

De date

Lieve Hans,

het is alweer twee dagen geleden, ons uitje. Ik weet eigenlijk nog altijd niet zo goed wat je ervan vond om samen met mij naar de fitness te gaan. Je had nochtans als eens hier en daar laten vallen dat je wou beginnen lopen dus het leek mij wel leuk om samen iets sportiefs te doen. Ik had niet echt verwacht dat je op de loopband een klein beetje wit zou worden en flauw zou vallen. Maar dat was vermoedelijk de schuld van Cindy die wou bewijzen dat je toch rapper kon lopen dan je zelf zei. Niet bepaald netjes van haar om in het geniep de snelheid op te drijven. Gelukkig had ze Bjarne bij de hand die toch wel bedreven is in mond-op-mond ademhaling. Al kan ik niet zeggen dat ik het leuk vond om het hem te zien doen. Ik begin nu trouwens te twijfelen aan zijn geaardheid. Hij leek wel heel erg zijn kans te grijpen om je binnen te doen. Ik was in alle geval blij dat je snel weer bijkwam en zeker vooraleer Bjarne eerder voor jou onaangename zaken wou proberen. Hij liep daar achteraf over te stoefen, maar ik heb je met hand en tand verdedigd, Hans.

Over tanden gesproken. Het was een zeer spijtig voorval dat die tand tijdens ons romantisch etentje achter afbrak. Helaas heb ik niet alleen mijn tweelingszus geërfd maar ook een fraktie van haar slecht gebit. Een mooi zicht was het niet, ik geef het toe, maar tandarts Deboorder heeft alles alweer mooi gefikst. Ik wil niet dat iemand jou met een lief zonder tand ziet rondlopen.

Want ja, Hans, ik denk dat we nu wel kunnen stellen dat we een koppel zijn. Een beginnend koppel, weliswaar, maar toch: een koppel. Alle mooie dingen beginnen met een kus. Ons begin kende een zeer kwalijke onderbreking na de eerste kus op oudejaar, maar ik denk dat we er nu wel een vervolg aan kunnen breien. Of naaien, zoals je gisteren zelf zei. Al weet ik niet zo goed of ik dat wel juist begrepen heb.

Liefs
Elise

zondag 16 januari 2011

Training

Liefste Elise,

ik heb enkel een blauwe training, en oude loopschoenen, maar wees gerust: ik zal op tijd klaar staan ! En ik ben heel benieuwd !

Hans

zaterdag 15 januari 2011

Poging

Mijn tweelingzus Beth! Breek me de bek niet open, Hans. En de hare blijkbaar ook niet, zo te lezen. Ik heb haar al een jaar niet meer gezien maar blijkbaar heeft ze nog niks van haar slechte manieren en haar slecht gebit verloren. Nooit liet ze een kans voorbijgaan om mij een loer te draaien. Hemeltergend is het. Laten we het vooral niet over haar hebben. Ik ken een beter onderwerp: ONS. Al is Grietje ook geen slecht onderwerp eigenlijk, want daarover tast ik nog altijd in het duister...

Hoe lang is het nu al geleden dat ik je hoorde, Hans. Een kleine week? Om maar te zwijgen over hoeveel tijd er al voorbij is sinds ik je laatst zag. Ik merk dat dat, zelfs voor mij, toch wel vrij lang is. Diep in mij kriebelt een verlangen om je terug te zien en te kijken of de aantrekkingskracht nog aanwezig is. Gaan we nog een poging wagen om af te spreken? Of heb jij ondertussen al genoeg van mij en mijn vreselijke familie om je daar nog in te storten? Want als je denkt dat Beth erg is, dan heb je mijn moeder nog niet gezien. Soms denk ik dat ik per ongeluk verwisseld ben in het ziekenhuis. Zou dat kunnen, Hans?

Omdat ik van plan ben het deze keer wat beter aan te pakken, kom ik jou ophalen. Schikt morgen om 18 h bij jou? Ik zal je compleet verrassen. Jij moet alleen zorgen dat je je sportschoenen en training aanhebt en ik zorg voor een romantisch uitje.

Elise

vrijdag 14 januari 2011

Tweelingzus

Mijn God,

heeft jouw tweelingzus Beth het hem weer gelapt ?
Ik vond al dat je je zo vreemd gedroeg... Nu snap ik het !
Kunnen we dit alsnog rechtzetten, liefste Elise ?

Lieve groet,
Hans

maandag 10 januari 2011

Tevergeefs

Hans,

ik heb gisteren tevergeefs op jou gewacht. Je weet toch dat ik sinds een jaar in nummer 37 woon, hé? Waar bleef je toch????

Liefs
Elise

Lekker

Liefste Elise,

wat een mooie broek had je gisteren aan. Jammer dat die rode bietensaus een vlek maakte die er niet echt bij past, en bovendien moeilijk te verwijderen valt. Want nee, zout erop strooien, dat helpt bij wijnvlekken, niet bij bietenvlekken. Volgens mijn tante Kaat heb je ze alleen maar hardnekkiger gemaakt daarmee.
En het was niet de enige smet op onze avond samen, moet ik daar jammer genoeg aan toevoegen. Want al had je na oudejaar nog het één en ander te klagen over mij, deze keer gedroeg ik me echt voorbeeldig.
Aan Jeroens wenkbrauwen -zelden wenkbrauwen zo hyperactief zien opgetrokken worden als gisterenavond- te zien, vond hij jouw gedrag niet bepaald voorbeeldig, en dat hij me na het dessert even opzijnam, was niet -zoals jij verkeerdelijk dacht- om de rekening te bespreken, maar om me als een bezorgde vriend te vragen of ik wel wist waaraan ik begon.
Dat wist ik dus niet, en toch, Elise, -dat zal ik alvast bekennen- blijven mijn gevoelens onverklaarbaar onveranderd voor je.
Ik had de geluiden die je maakte tijdens het voorgerecht wel al eens gehoord als ik jullie huis voorbijkwam, maar net als iedereen in de buurt was ik ervan overtuigd dat jullie gewoon in een bijstal enkele zwaar getraumatiseerde zwijnen hielden. En het slurpend geluid dat ik gisterenavond zo helder herkende, had de hele buurt al altijd toegeschreven aan de mogelijke aanwezigheid van Nessie in wat we dachten dat jullie vijvertje in de binnentuin moet zijn.
Op schoolreis heb ik ooit de geneugten van de grotten van Han mogen beleven, en de stalagmieten en stalagtieten daar wisten mij te bekoren. Spontaan welden herinneringen daaraan op toen ik jouw rottende kiezen (zelfs de achterste, de wijsheidstanden) zag hangen en staan in de spelonken die zich bij elke hap- en kauwbeurt openden. Terwijl de meeste mensen pogen hun mond enkel voor het inbrengen van voedsel te openen, hield jij een grote opendeurdag waarbij elke dokter de streptokokken in je keel met gemak had kunnen tellen zonder zich op te moeten jagen, en zonder gebruik van een mondspatel.
Dat jij in onze buurt bekendstaat als een intelligente vrouw, zegt méér over de buurt dan we eigenlijk wilden weten. Je commentaren getuigden niet meteen van een gemiddeld, zelfs nog maar laaggemiddeld intelligentieniveau, en het aplomb waarmee je de meest onzinnige onzin (ja, ik weet dat dat een pleonasme is, maar geloof me, deze stijlfiguur is echt nodig om ten volle de omvang van de onzin te omschrijven...) wist uit te kramen, verbaasde niet enkel mij, maar ook mijn goede vriend Jeroen. Cuisson is écht iets anders dan kwissen, Bernardaise saus bestaat écht niet en er is geen bekende rockster die Donno Van Osis heet.
Tot slot wil ik opmerken dat eerder droog voedsel echt niet gebaat is bij wat kwijl om smakelijker gegeten te worden. Echt niet, Elise !
En toch, Elise, is het niet te geloven, maar iets in de gloed van je ogen, in de golven van je haar, in de rondingen van je goddelijk lichaam, in het zoete van je stem, overtuigt me steeds meer en meer, dat jij voorbestemd bent voor mij.
Ik kan er niet onderuit en wil je verder blijven zien. Ik hou van je, hoe vreemd en absurd het ook moge klinken na gisterenavond, Elise...

Je immer smachtende Hans

zondag 9 januari 2011

Op naar Jeroen

Dag Hans,

goddank, ik ben beter. Ik zal je de details besparen en ze zelfs niet tijdens het eten naar voor brengen, dat lijkt me beter om al dat lekkers dat Jeroen straks klaarmaakt smakelijk te kunnen verorberen.

Je mag jij dus gerust komen halen met je auto. Ik hoop dat je ondertussen die sticker met 'rally is not a crime' al verwijderd hebt, dat geeft wel een beetje een verkeerde indruk, vind ik. Al is dat misschien van minder belang en moet ik mij eens over al die vooroordelen zetten. Ik sta dus klaar op het afgesproken uur. Niet met rok of kleed, want ik herinner mij jouw legendarisch gestruikel. Je zal alleszins ferm moeten vallen om in die broek te geraken, laat mij dat maar zeggen.

Ik kijk er naar in alle geval heel erg naar uit. Maar er moet mij toch nog iets van het hart. Wie is Grietje, Hans? Ik was altijd in de veronderstelling dat ze jouw zus was, maar als ik zo lees wat zij allemaal te melden heeft, dan ben ik blijkbaar verkeerd ingelicht. Het zou alleszins niet kies zijn om je zus op te zadelen met Donovanosis. Niet dat het anders wel kies is eigenlijk. En 15 jaar geleden, Hans, was jij dan geen... 13? Is dat eigenlijk een leeftijd om al dergelijke dingen te doen? Laat staan om dergelijke dingen op te lopen en door te geven? Tenzij jij natuurlijk geen 28 jaar oud bent, zoals je steeds beweert. Of tenzij het om een andere Hans gaat natuurlijk. Daar ben ik nu eens benieuwd naar, zie.

Elise

zaterdag 8 januari 2011

Maag

Beste Hans,

de liefde van deze vrouw gaat normaal gezien inderdaad door de maag. Maar wat vorige nacht door mijn maag en andere ingewanden passeerde, is in alle geval geen liefde. Ik hoop dat het morgenavond over is. We willen Jeroen immers niet teleurstellen. Ik hou je op de hoogte.

Elise

vrijdag 7 januari 2011

Jeroen Meus

Liefste Elise,

mijn hart maakt een huppelende sprong bij je vraag om eens te gaan eten met mij. Al de rest van je brief, vooral dat stuk over Bjarne, negeer ik met plezier, want mijn bede is aanhoord en mijn wensen gaan in vervulling.
De liefde van de vrouw, Elise, gaat door de maag, zo is algemeen bekend. Die van de man ook natuurlijk, maar dat is nu even niet relevant. En omdat je liever andere dagelijkse kost krijgt dan frieten van bij Pol (het is niet netjes om die scheldnaam die gajes aan hem geven, zomaar neer te schrijven, en ik ben er van overtuigd dat alle geruchten over de hygiëne bij mijn achterneef ferm overroepen zijn), kijk ik al enkele dagen hondstrouw (want dat ben ik, Elise, hondstrouw!) naar Jeroen Meus op TV.
Man, wat kan die man eenvoudige, maar lekkere gerechten klaarmaken zeg ! Spruitenhutsepot en loempia's van banaan en chocola, wortelsoep met koriander, een pastaschotel met meatballs (een Soprano-favoriet, naar het schijnt...) en nog zoveel meer lekkers !
En dus, lieve Elise, heb ik Jeroen Meus gebeld.
En zondagavond mogen we bij hem gaan eten : dan maakt hij speciaal voor ons zijn favoriet gerecht klaar. Wat dat is, mag ik nog niet verklappen, maar het wordt smullen, dat kan ik je nu al verzekeren !
Ik zal je komen halen, zo rond half zeven ('s avonds uiteraard, voor alle duidelijkheid : ik wil niet dat mijn date met jou misloopt!). Is dat goed ?

Liefs,
Hans

donderdag 6 januari 2011

Bjarne

Dag Hans,

het moet gezegd worden: je kan een vrouw nogal laten gaan. Woorden rondstrooien als waren het zoete broodjes die klaar liggen om te bakken. Maar de deur opendoen voor Cindy zal je zoete broodjes niet gebakken krijgen, Hans. Het lijkt me alsof je niet in staat bent aan de lokroep van de sirene te weerstaan. Ware het niet dat Cindy niet bepaald een sirene kan genoemd worden, tenzij zo eentje die bovenop een ziekenwagen staat dan. Al is een misthoorn misschien nog een betere omschrijving voor het geluid wat zij voortbrengt. Ik zou echt wel eens willen weten wat zij heeft dat ik niet heb. Buiten dan een fake D-cup en een stem als een misthoorn. Om maar te zwijgen van dat degoutant geblondeerd haar en de kilo's mascara die ze op haar wimpers smeert. Pardon: plamuurt. Maar anders vind ik haar sympathiek hoor. Van ver. Of verre van eigenlijk.

Ik nam dus even de tijd om te overwegen of jij me dit alles wel waard bent en ik wil je het voordeel van de twijfel geven. Ik besloot dan maar van mijn hart een steen te maken en met Cindy te gaan praten. Ze heeft beloofd je met rust te laten en zich volledig te wijden aan Bjarne van drie straten verder. Ken je Bjarne De Grote? Knappe man, hoor! De Grote is zijn bijnaam trouwens. En zoals het meestal gaat met bijnamen, vinden die hun oorsprong wel ergens. En aangezien hij maar 1,75 m groot is, kan je je wel voorstellen waar hij die naam vandaan haalt. Maar goed, dit alles is natuurlijk niet van belang voor mij. Ik vind het helemaal niet zo erg dat jij niet zo knap bent als Bjarne en euh... nuja. Het is niet zo belangrijk. Echt niet.

Goed. Een date dus. Dat wou je toch, hé, zo'n paar dagen geleden? Wat zou je ervan denken om mij eens mee te nemen om te gaan eten. En ik bedoel: echt gaan eten, Hans, niet een frietje gaan stekken in de frituur van Smerige Pol, want daar wordt het met de dag vuiler. Ik hoorde trouwens dat de voedselinspectie klaarstaat om de boel te verzegelen, dus daar gaan eten zit er hoe dan ook de eerste weken niet meer in. Kies maar iets uit. Ik ben benieuwd.

Elise

woensdag 5 januari 2011

Cava

Man man man, Elise,

het heeft tot vandaag geduurd eer die cava uit mijn systeem raakte. Ik weet niet waar Andy die gekocht heeft, en wat hij erin gedaan heeft. Mijn God, ik weet zelfs niet zeker of het wel cava was, en niet één of ander Pools afwassopje, bereid door de Poolse poetsvrouw annex minnares die hij erop na houdt.
Anyway, het spijt me enorm, Elise, als ik je heb afgeschrikt met de berichtjes van de afgelopen dagen. Ja, ik begrijp het wel: als ik ze herlees, word ik zelf ook afgeschrikt. Het was niet de échte Hans die daar sprak, liefste Elise, niet de Hans die jou al zo lang bemint en naar je smacht, en die je eindelijk kussen mocht op oudejaarsavond.
Die kus, liefste Elise, is het enige wat ik me nog wil (en vermoedelijk ook kan) herinneren van die nacht, maar het is een herinnering die ik zal blijven koesteren tot mijn 94e. Mocht ik onverhoopt ouder worden en niet dement, wellicht zelfs nog langer...
Want, Elise, laat dit duidelijk zijn: ik hou van je, met heel mijn hart, heel mijn ziel, elke vezel in mijn lijf. En al heb ik me de voorbije dagen niet bepaald waardig getoond om door jou bemind te worden, het is mijn vurigste wens dat jij altijd aan mijn zijde zou blijven.
Misschien klinkt het wat melig, en misschien hou je daar niet zo van, maar soms kan een mens er niet onderuit en moet hij wel melig doen, omdat de liefde zo onweerstaanbaar toeslaat. De pijlen van Cupido troffen raak, vol in het hart ben ik geraakt. Ik sta in vuur en vlam voor je en nooit zal ik...

*oh, er wordt gebeld ! En ik hoor precies de stem van Cindy: toch best even kijken, denk ik...*

dinsdag 4 januari 2011

Twijfel

Hans,

ik ben er eigenlijk helemaal niet mee opgezet dat je die avond blijkbaar zitten flikflooien hebt met Cindy van achter de hoek. Cindy, in de omgeving beter bekend als 'De Matras', heeft een nogal uitgesproken D-cup die, laat ik dat erbij vertellen, niet echt natuurlijk ontstaan is. Het is trouwens bij zowat de hele mannelijk helft van de buurt bekend dat zij in haar badkamer een koekoeksklok hangen heeft met daarnaast een kalender met alle veroveringen van het jaar erop (het is trouwens totaal onduidelijk waarom die koekoeksklok erbij hangt). Voor zover ik weet is de helft van de mannen van de wijk daar al streepsgewijze op aangeduid. En om maar te zeggen: ze is er ook niet vies van om nu en dan een vrouw mee naar huis te lokken, zoals Tatiana mocht ondervinden. Het kind is er na 3 jaar nog niet goed van. Het goede nieuws is dat ze overmorgen eindelijk de psychiatrische afdeling mag verlaten.

Over Andy gesproken: laten we die er maar helemaal buiten laten. Zijn fantasie neemt buitenmatige proporties aan en ze noemen hem niet voor niks Vettige Andy. Voor het aantal keren dat die onverlaat onder mijn rok probeerde te komen, hadden ze in Afghanistan allang zijn beide handen afgehakt. Om maar van zijn edele delen te zwijgen. Misschien moeten we hem maar eens naar ginder sturen, het zou in alle geval een verlossing voor de vrouwen in de buurt betekenen.

Dus, Hans, ik kan je verzekeren dat mijn liefde ten opzichte van jou sterk begint te bekoelen. The Chippendales laten mij koud en de film waarover je het hebt, ken ik niet eens en ik heb zo het idee dat ik die ook niet wil kennen. Het Glazen Straatje, Hans, is een plaats waar ontwikkelde vrouwen zoals ik niet komen. En ik wil duidelijk zijn: ik heb het niet over 'ontwikkeld' zoals jij het vermoedelijk in gedachten hebt. Je zal dus duidelijk iets beter uit de hoek moeten komen om mij te veroveren. Want, ik zal er eerlijk over zijn, enkel op aantrekkingskracht zal onze relatie niet overleven. We zijn mijlenver verwijderd van het romantisch einde van je eerste brief: " Je bent wie je bent, en dat is heel wat, en ik neem daar graag genoegen mee. Want, weet je, EIGENLIJK... zie ik je graag!"

Hopend op beter,
Elise

Nacht

Liefste Elise,

geloof me maar vrij : er is die nacht echt niet veel gebeurd hoor... Ik heb je gekust, ja, dat is waar.
Ik heb je borsten niet gestreeld, wat Andy ook moge beweren. Hij overdrijft trouwens àltijd : hij beweert dat je een D-cup hebt, terwijl het toch duidelijk een mooie B-cup is (naar het schijnt hé, want zelf zou ik dat niet weten natuurlijk).
Ik heb mijn hand niet quasi-toevallig onder je rok laten glijden, zogezegd omdat ik struikelde. Dat is allemaal één groot misverstand.
En ik ben zeker niet met je meegegaan naar je flat, waar ik je zeker niet naakt zag noch zelf aan jou je slaapkleed aan deed. Nee hoor, ik zou amper weten hoe je flat eruitziet (al heb je wel een leuke koekoeksklok, maar wel vreemd dat die in je badkamer hangt, niet ?)
Maar liefste Elise, ik heb altijd al gevonden dat men niet te lang moet blijven hangen in het verleden (zelfs als dat slechts enkele dagen geleden is), maar nét moet vooruitkijken naar de toekomst.
Dus wil ik graag opnieuw met je afspreken.
Meende je dat trouwens, dat je graag naar het optreden binnenkort van Björn Again wil gaan ? En dat je er altijd stiekem van gedroomd hebt naar The Chippendales te gaan, maar het niet erg zou vinden alvast je voor te bereiden middels een bezoekje aan de peepshows nabij het Glazen Straatje ? En heb ik goed begrepen dat Bilitis je favoriete film is ? Ik heb die toevallig op dvd thuis...
Laat maar weten wat je graag wil doen, en wanneer het voor je past. Mij past elke avond : ik heb geen plannen. Al jaren niet meer eigenlijk...

Liefs,
Hans

zondag 2 januari 2011

Oei...

Mijn god, Hans, was jij dat van die bloemen en die banner? Om maar niet te spreken van alle andere dingen die je nog gedaan hebt de laatste maanden (die hond kon ik wegens allergie niet houden en in rode letters 'I Love You' op mijn voorgevel schilderen was eigenlijk ook écht niet nodig). Ik vrees daarenboven dat ik nu iets goed te maken heb met Dirk van drie straten verder, die wegens stalking door de rechter met spoed werd veroordeeld tot straatverbod. Iets wat trouwens op zijn minst een beetje vervelend was voor hem, gezien hij daardoor ook niet echt meer op zijn werk kon geraken. Dat is immers drie huizen hier vandaan. Ik zal al mijn vrouwelijk charmes moeten gebruiken om Dirk weer gunstig te stemmen. Ik kan niet zeggen dat ik daar naar uit kijk.

Mag ik je trouwens ook meedelen dat het niet zo slim van je was om dat boeket bloemen te vergezellen met een muzikale kaart die zelfs in gesloten toestand 'Hello' van Lionel Richie jengelde? Er is romantischer muziek dan dat, Hans. Echt. Misschien moet je eens hulp inroepen wat dat betreft. Het had ook geholpen, mocht mijn naam niet met 'z' geschreven zijn op de banner. We zochten ons gek naar een Elize in de buurt, maar toen bleek dat er geen enkele Elize (noch andere Elise trouwens) woonde, kon het alleen maar voor mij bedoeld zijn. Vier dagen gingen verloren vooraleer de boodschap overkwam. Een goed geïnformeerd man is er toch wel twee waard, Hans.

Maar goed, om even terug te keren op middernacht. Ik heb je gekust, ja. Geef toe: er was ook geen ontkomen aan. Aantrekkingskracht is iets raars en laat mij zeggen dat er tussen ons in overvloed was. Ik vergeet bij deze het laten herschilderen van mijn gevel, het naar het asiel brengen van de hond, Lionel Richie en Elize en ga mij wagen aan een verderzetting van dit alles. Wat mij trouwens op het volgende brengt: weet jij nog wat er na middernacht gebeurd is? Want ik heb geen flauw idee. Uit jouw brief en uit het feit dat ik in mijn eigen bed wakker geworden ben, meen ik te kunnen afleiden dat ik alleen geslapen heb. Maar ergens zit er een groot hiaat dat niet echt kan opgevuld worden. Misschien weet jij wel raad...

Elise

zaterdag 1 januari 2011

Weet je ?

Liefste Elise,

je kan het je misschien al een klein beetje voorstellen, maar de voorbije nacht heb ik echt geen oog dicht gedaan. Het was niet het vuurwerk (waarbij het leek alsof de Albanese maffia intussen van de gelegenheid gebruikmaakte om enkele afrekeningen door te voeren), noch het gekrijs van hysterische vrouwen wier man veel te laat van café terugkwam, en evenmin het gedender van voorbijstormende goederentreinen, maar het was de gedachte aan jou die me wakker hield.
Je had vast al gemerkt de afgelopen maanden dat ik overal opdook waar jij verscheen, dat ik las wat jij las, dat ik de cd's kocht waarover jij zo lovend schreef op je blog, dat ik de films zag die je je vrienden aanraadde, dat ik je af en toe anoniem bloemen liet bezorgen (ja, dat was ik...) en dat ik een vliegtuig met jouw naam op een banner boven je huis liet rondcirkelen gedurende zeven opeenvolgende dagen (ja, ook dat was ik...). En toen je gisteren in mijn ogen keek, en het middernacht sloeg en het vuurwerk losbarstte, kuste ik je, en je duwde me niet weg, weerde me niet af en sloeg me niet in mijn gezicht. Integendeel, je lippen beantwoordden de mijne, en zo startte dit jaar alvast wonderbaarlijk goed !
Loze wensen en voornemens zal je hier niet horen van me, en ik ga hier niet de hele tijd je lof bezingen als een Tartaars mannenkoor dat strijdliederen aanheft met een glas wodka in de hand. Je bent wie je bent, en dat is heel wat, en ik neem daar graag genoegen mee. Want, weet je, EIGENLIJK... zie ik je graag !

x
Hans