dinsdag 4 januari 2011

Twijfel

Hans,

ik ben er eigenlijk helemaal niet mee opgezet dat je die avond blijkbaar zitten flikflooien hebt met Cindy van achter de hoek. Cindy, in de omgeving beter bekend als 'De Matras', heeft een nogal uitgesproken D-cup die, laat ik dat erbij vertellen, niet echt natuurlijk ontstaan is. Het is trouwens bij zowat de hele mannelijk helft van de buurt bekend dat zij in haar badkamer een koekoeksklok hangen heeft met daarnaast een kalender met alle veroveringen van het jaar erop (het is trouwens totaal onduidelijk waarom die koekoeksklok erbij hangt). Voor zover ik weet is de helft van de mannen van de wijk daar al streepsgewijze op aangeduid. En om maar te zeggen: ze is er ook niet vies van om nu en dan een vrouw mee naar huis te lokken, zoals Tatiana mocht ondervinden. Het kind is er na 3 jaar nog niet goed van. Het goede nieuws is dat ze overmorgen eindelijk de psychiatrische afdeling mag verlaten.

Over Andy gesproken: laten we die er maar helemaal buiten laten. Zijn fantasie neemt buitenmatige proporties aan en ze noemen hem niet voor niks Vettige Andy. Voor het aantal keren dat die onverlaat onder mijn rok probeerde te komen, hadden ze in Afghanistan allang zijn beide handen afgehakt. Om maar van zijn edele delen te zwijgen. Misschien moeten we hem maar eens naar ginder sturen, het zou in alle geval een verlossing voor de vrouwen in de buurt betekenen.

Dus, Hans, ik kan je verzekeren dat mijn liefde ten opzichte van jou sterk begint te bekoelen. The Chippendales laten mij koud en de film waarover je het hebt, ken ik niet eens en ik heb zo het idee dat ik die ook niet wil kennen. Het Glazen Straatje, Hans, is een plaats waar ontwikkelde vrouwen zoals ik niet komen. En ik wil duidelijk zijn: ik heb het niet over 'ontwikkeld' zoals jij het vermoedelijk in gedachten hebt. Je zal dus duidelijk iets beter uit de hoek moeten komen om mij te veroveren. Want, ik zal er eerlijk over zijn, enkel op aantrekkingskracht zal onze relatie niet overleven. We zijn mijlenver verwijderd van het romantisch einde van je eerste brief: " Je bent wie je bent, en dat is heel wat, en ik neem daar graag genoegen mee. Want, weet je, EIGENLIJK... zie ik je graag!"

Hopend op beter,
Elise

1 opmerking: