Lekker

Liefste Elise,

wat een mooie broek had je gisteren aan. Jammer dat die rode bietensaus een vlek maakte die er niet echt bij past, en bovendien moeilijk te verwijderen valt. Want nee, zout erop strooien, dat helpt bij wijnvlekken, niet bij bietenvlekken. Volgens mijn tante Kaat heb je ze alleen maar hardnekkiger gemaakt daarmee.
En het was niet de enige smet op onze avond samen, moet ik daar jammer genoeg aan toevoegen. Want al had je na oudejaar nog het één en ander te klagen over mij, deze keer gedroeg ik me echt voorbeeldig.
Aan Jeroens wenkbrauwen -zelden wenkbrauwen zo hyperactief zien opgetrokken worden als gisterenavond- te zien, vond hij jouw gedrag niet bepaald voorbeeldig, en dat hij me na het dessert even opzijnam, was niet -zoals jij verkeerdelijk dacht- om de rekening te bespreken, maar om me als een bezorgde vriend te vragen of ik wel wist waaraan ik begon.
Dat wist ik dus niet, en toch, Elise, -dat zal ik alvast bekennen- blijven mijn gevoelens onverklaarbaar onveranderd voor je.
Ik had de geluiden die je maakte tijdens het voorgerecht wel al eens gehoord als ik jullie huis voorbijkwam, maar net als iedereen in de buurt was ik ervan overtuigd dat jullie gewoon in een bijstal enkele zwaar getraumatiseerde zwijnen hielden. En het slurpend geluid dat ik gisterenavond zo helder herkende, had de hele buurt al altijd toegeschreven aan de mogelijke aanwezigheid van Nessie in wat we dachten dat jullie vijvertje in de binnentuin moet zijn.
Op schoolreis heb ik ooit de geneugten van de grotten van Han mogen beleven, en de stalagmieten en stalagtieten daar wisten mij te bekoren. Spontaan welden herinneringen daaraan op toen ik jouw rottende kiezen (zelfs de achterste, de wijsheidstanden) zag hangen en staan in de spelonken die zich bij elke hap- en kauwbeurt openden. Terwijl de meeste mensen pogen hun mond enkel voor het inbrengen van voedsel te openen, hield jij een grote opendeurdag waarbij elke dokter de streptokokken in je keel met gemak had kunnen tellen zonder zich op te moeten jagen, en zonder gebruik van een mondspatel.
Dat jij in onze buurt bekendstaat als een intelligente vrouw, zegt méér over de buurt dan we eigenlijk wilden weten. Je commentaren getuigden niet meteen van een gemiddeld, zelfs nog maar laaggemiddeld intelligentieniveau, en het aplomb waarmee je de meest onzinnige onzin (ja, ik weet dat dat een pleonasme is, maar geloof me, deze stijlfiguur is echt nodig om ten volle de omvang van de onzin te omschrijven...) wist uit te kramen, verbaasde niet enkel mij, maar ook mijn goede vriend Jeroen. Cuisson is écht iets anders dan kwissen, Bernardaise saus bestaat écht niet en er is geen bekende rockster die Donno Van Osis heet.
Tot slot wil ik opmerken dat eerder droog voedsel echt niet gebaat is bij wat kwijl om smakelijker gegeten te worden. Echt niet, Elise !
En toch, Elise, is het niet te geloven, maar iets in de gloed van je ogen, in de golven van je haar, in de rondingen van je goddelijk lichaam, in het zoete van je stem, overtuigt me steeds meer en meer, dat jij voorbestemd bent voor mij.
Ik kan er niet onderuit en wil je verder blijven zien. Ik hou van je, hoe vreemd en absurd het ook moge klinken na gisterenavond, Elise...

Je immer smachtende Hans