Weet je ?

Liefste Elise,

je kan het je misschien al een klein beetje voorstellen, maar de voorbije nacht heb ik echt geen oog dicht gedaan. Het was niet het vuurwerk (waarbij het leek alsof de Albanese maffia intussen van de gelegenheid gebruikmaakte om enkele afrekeningen door te voeren), noch het gekrijs van hysterische vrouwen wier man veel te laat van café terugkwam, en evenmin het gedender van voorbijstormende goederentreinen, maar het was de gedachte aan jou die me wakker hield.
Je had vast al gemerkt de afgelopen maanden dat ik overal opdook waar jij verscheen, dat ik las wat jij las, dat ik de cd's kocht waarover jij zo lovend schreef op je blog, dat ik de films zag die je je vrienden aanraadde, dat ik je af en toe anoniem bloemen liet bezorgen (ja, dat was ik...) en dat ik een vliegtuig met jouw naam op een banner boven je huis liet rondcirkelen gedurende zeven opeenvolgende dagen (ja, ook dat was ik...). En toen je gisteren in mijn ogen keek, en het middernacht sloeg en het vuurwerk losbarstte, kuste ik je, en je duwde me niet weg, weerde me niet af en sloeg me niet in mijn gezicht. Integendeel, je lippen beantwoordden de mijne, en zo startte dit jaar alvast wonderbaarlijk goed !
Loze wensen en voornemens zal je hier niet horen van me, en ik ga hier niet de hele tijd je lof bezingen als een Tartaars mannenkoor dat strijdliederen aanheft met een glas wodka in de hand. Je bent wie je bent, en dat is heel wat, en ik neem daar graag genoegen mee. Want, weet je, EIGENLIJK... zie ik je graag !

x
Hans