Jeroen Meus

Liefste Elise,

mijn hart maakt een huppelende sprong bij je vraag om eens te gaan eten met mij. Al de rest van je brief, vooral dat stuk over Bjarne, negeer ik met plezier, want mijn bede is aanhoord en mijn wensen gaan in vervulling.
De liefde van de vrouw, Elise, gaat door de maag, zo is algemeen bekend. Die van de man ook natuurlijk, maar dat is nu even niet relevant. En omdat je liever andere dagelijkse kost krijgt dan frieten van bij Pol (het is niet netjes om die scheldnaam die gajes aan hem geven, zomaar neer te schrijven, en ik ben er van overtuigd dat alle geruchten over de hygiëne bij mijn achterneef ferm overroepen zijn), kijk ik al enkele dagen hondstrouw (want dat ben ik, Elise, hondstrouw!) naar Jeroen Meus op TV.
Man, wat kan die man eenvoudige, maar lekkere gerechten klaarmaken zeg ! Spruitenhutsepot en loempia's van banaan en chocola, wortelsoep met koriander, een pastaschotel met meatballs (een Soprano-favoriet, naar het schijnt...) en nog zoveel meer lekkers !
En dus, lieve Elise, heb ik Jeroen Meus gebeld.
En zondagavond mogen we bij hem gaan eten : dan maakt hij speciaal voor ons zijn favoriet gerecht klaar. Wat dat is, mag ik nog niet verklappen, maar het wordt smullen, dat kan ik je nu al verzekeren !
Ik zal je komen halen, zo rond half zeven ('s avonds uiteraard, voor alle duidelijkheid : ik wil niet dat mijn date met jou misloopt!). Is dat goed ?

Liefs,
Hans