Laat

Lieve Hans,

er is een reden voor mijn late antwoord op je vorige brief. Vooreerst hebben we elkaar natuurlijk al meermaals gezien. Maar ik had zo het idee dat je wou weten wat ik van het optreden zondagavond vond en ik ben er eigenlijk nog altijd niet uit. Het was in alle geval al van bij de eerste noten duidelijk dat we hier niet met de echte Dire Straits te maken hadden. Ze hebben je er daar bij Nostalgie in alle geval goed opgelegd, als ze je wijsgemaakt hebben dat het om de echte ging. Tenzij Mark Knopfler een ware gedaanteverwisseling had ondergaan, denk ik niet dat het hem zelf was. Vond je trouwens ook niet dat de zanger heel hardnekkig over 'Chunnel of love' bleef zingen in plaats van 'Tunnel of love'? Ik weet niet, misschien wat het een hint om ons eens op reis te sturen via de Chunnel? Ik kan in alle geval niet bedenken waarom hij het deed. Zouden we eens een reisje moeten plannen? Of vind je dat nog te vroeg?

Laten we het misschien niet meer over het concert hebben maar over het vervolg van de avond en vooral de nacht erna. Ik had nooit gedacht dat je zo'n passionele lover was, Hans. Ik ga mij maar niet afvragen waar je dat allemaal geleerd hebt of ik raak helemaal in de war. Misschien moeten we de volgende keer eraan denken om de ramen te sluiten zodat die idiote hond van de buren niet heel de nacht zit te janken. Wat denk je?

Wat ik nu vooral wil weten: wanneer zie ik je terug? Morgen? Vandaag nog? Over 10 minuten? Want mijn biologische klok tikt eigenlijk nogal hard...

Liefs
Elise